رزین کاری
یکی از روش‌های پر کردن حفره‌های سنگ با هدف قاوم سازی و افزایش کیفیت ظاهری سنگ‌های بریده شده استفاده از رزین‌ها است. این کار هم روی بلوک قابلیت اجرا دارد و هم روی سنگ قبل از ساب خوردن
در اینجا به حالت دوم یعنی اجرای رزین روی سنگ پیش از ساب خوردن می‌پردازیم.
البته کاملا مشخص است تنها سوراخ‌هایی امکان پر شدن چه با زرین و چه با سیمان را دارند که در سطح سنگ دارای راه باشند.
در این قسمت پس از سیمان به دو پر کننده دیگر یعنی ماستیک‌های اپوکسی و ماستیک‌های پلی استر می‌پردازیم که اصطلاحا به هر دو در بازار رزین گفته می‌شود البته ماده اولیه و سازنده ماستیک‌های اپوکسی و پلی استر است رزین پلی استر در حالت‌های مایع نیمه جامد و جامد موجود است این رزین‌ها هم شفاف هستند و هم رنگی و هم می‌تواند با رنگدانه به رنگ‌های مختلفی درآیند آن‌‌چه که ما در اغلب سنگبرهای فعلی می‌بینیم استفاده از این زرین است چرا که هم ارزان‌تراست و هم نیاز به تجهیزات خاصی ندارد و می‌توان آن‌را با کاردک روی سنگ کشید و در آفتاب خشک کرد این زرین‌ها در برابر اشعه‌ها مقاومت بالایی دارد و دارای ویسکوزیته زیادی است این رزین هم مثل دیگر رزین‌ها برای گیرش نیاز به ترکیب باهاردنر مخصوص دراد زمان واکنش در رزین پلی استر سریع‌تر از رزین اپوکسی است و به خاطر ویسکوزیته بالا و سفت شدن سریع عمق نفوذ کمتری نسبت به اپوکسی در سنگ دارد.
ساب یا پلیش(polish)
چنانچه سنگ بعد از طی مرحله برش وارد دستگاه ساب شود فرآیند پلیش آغاز می‌شود. ساب یا پلیش در سنگ‌های مختلف شیوه‌ها و دستور العمل‌های متفاوتی دارد.
ساب در گرانیت و چینی کاملا یکسان است و سنگ فقط با لقمه ساب‌های طراحی شده سابیده و براق می‌شود ولی در مرمرها و مرمریت‌ها قبل وحین ساب بضا نیاز است که کارهای خاصی روی سنگ انجام شود چنانچه دستگاه اصطلاحا خرد باشد باید قبل از ورود به دستگاه ساب توری زرین شود به این صورت که پشت سنگ مرمر یا مرمریت را با یک شبکه توری و ماده‌ای که به زرین یا چسب توری معروف است می‌چسباند این کار باعث می‌شود سنگ استحکام و یکپارچگی خود را حین عمل ساب و بعد از ان حفظ کند.
سنگ مرمریت گاهی بعضا دارای ترک‌های ریز و سطحی و یا سوراخ‌های کوچکی است و به همین خاطر باید رزین شود این ماده پر کننده متفاوتی دارد که به آن‌ها اشاره خواهد شد.
همان‌طور که می‌شود از اسم آن حدس زد به کاری که سنگ را کهنه و قدیمی‌نشان می‌دهد آنتیک کاری می‌گویند آنتیک کاری روش‌های مختلفی دارد این کار معمولاًروی سنگ تراورتن انجام می‌شود ولی قابلیت اجرا روی سنگ‌های دیگر هم دارند هر چند زیبایی این عمل با سنگ تراورتن چیز دیگری است.
روش معمول مرسوم و صحیح آنتیک کاری صورت مکانیکی آن است یعنی سنگ تراورتن در محفظه‌ای ریخته شود که در ان ساچمه‌هایی از فلز و یا سنگ‌های محکم‌تر قرار دارند. فضای مخلوط از سنگ مورد نظر و ساچمه‌ها در مدت زمانی خاص که بستگی به جنس سنگ و دستگاه و میزان توقع ما از آنتیک کاری دارد حول محوری می‌چرخد و عمل آنتیک کاری انجام می‌شود چرا که سطح آن توسط جسم محکم‌تر خورده می‌شود و گوشه تیز سنگ‌ها نیز تبدیل به حالات ربع دایره می‌شود که در اصطلاح به آن تامبل می‌گویند.
روش دیگر آنتیک کاری استفاده از اسید است چنانچه شما سطیح روی تراورتن را با اسید شستشو دهید تبدیل به آنتیک می‌شود البته به این دلیل که معمولا اسید به ور کامل از سنگ خارج نمی‌شود این خوردگی تا مدت‌ها ادامه پیدا می‌کند که این یکی از ضعف‌های آنتیک کاری با اسید است برای این کار معمولا از اسید سولفوریک با غلظت کم حدود ۳۰ درصد استفاده می‌شود.
مضرس کردن سنگ به روش‌های دیگری هم انجام می‌شود که یکی از آن‌ها سند بلاست است. چنانچه بخواهید سطح سنگ را به هر دلیلی از حالت سابیده خارج کرده و مضرس کنید می‌توانید مثل همان فرایندی که روی شیشه انجام می‌شود کاملا سطح سنگ را به وسیله پمپ باد و ماسه سند بلاست کنید.
در این شیوه در صورت تمایل می‌توانید شبیه عمل شعار نویسی روی دیوار با رنگ بارش و زینک عکس روی سنگ هم نقش ایجاد کنید از دستخط گرفته تا خطوط هندسی را روی زینک عکس در می‌اورید سپس این شایلون را روی سطح مربوطه قرار داده همان فضاهای بریده شده مضرس می‌شود گاهی هم روی این فضاها را رنگ می‌کنند و از این اختلاف رنگ سطح به مطلوب‌ترین شکل استفاده می‌برند.
انواع تیشه
از قدیم مرسوم بود که سطح روی سنگ را با ابزار تیشه که روی آن به حالت ناخن درآمده، تیشه ای کنند. این کار به دلایل مختلف انجام می‌شده است. چنانچه از سنگی در کف استفاده شود با این کار می‌توان از میزان لیزی سطح کاست و ایجاد اصطکاک کرد. این کار معمولا در کف فضاهای عمومی و یا روی پله‌ها انجام می‌شود. گاهی اوقات، تیشه دستی روی سنگ‌های نما هم صورت می‌گیرد. این کار بیشتر روی سنگ‌های تراورتن و یا بعضی از انواع سنگ‌های همانند سنگ سمیرم انجام شده است. در واقع با این کار به چند هدف می‌رسیدند:
سنگ تیشه‌ای معمولاً دارای بافت یکسان و یکنواختی است چنانچه سنگ‌های تراورتن ساب بخورد نقش اصلی خود ا کاملا مشخص و نمایان خوهد کرد حال اگر این نقش نمایان و زیبا و جذاب نباشد می‌توان با تیشه‌ای کردن سطح ان فقط رنگ اصلی زمینه سنگ را نمایش داد و آن نقش‌های نا زیبا در شلوغی تیشه محو می‌شود.
سنگ تراورتن تا چند سال پیش یکی از کم مصرف‌ترین سنگ‌ها بوده چرا که خلل و فرج و تخلخل آن عیب محسوب می‌شود ولی مدتی است که معماران و طراحان در کل دنیا توجه خاصی به آن کرده‌اند طوری که این سنگ در حال حاضر پر مصرف‌ترین سنگ در بین پنج گروه اصلی سنگ ساختمانی است.
سنگ تراورتن با داشتن طیف وسیعی از رنگ‌ها از روشن تا تیره و رنگ‌های متنوع و بسیار گرم و شاد و انواع و اقسام نقش‌ها دارای خاصیتی بی نظیر در بین سنگ‌هاست از جمله خواص بی نظیر این سنگ می‌توان به لایه لایه بودن آشاره کرد این سنگ به جهت لایه لایه بودن در دو جهت قابل برش است.
چنانچه سنگ تراورتن موازی این صفحه‌ها بریده شود تصویر این لایه‌ها به صورت امواج ابر و بادی بر روی سنگ می‌افتد که در اصطلاح به آن بی موج یا بی راه یا Cross- cut می‌گویند.
چنانچه صفحه برش عمود بر این صفحات حرکت کند به آن موجدار یا به راه یا vein –cut می‌گویند در این حالت تصویر صفحه‌های تشکیل دهنده بر صفحه برش خورده تصویر خطوطی موازی است.
