سنگ به موادی از پوسته زمین اطلاق می‌شود که از یک یا چند کانی که با یکدیگر پیوند یافته‌اند، درست شده‌است. در مقابل خاک توده‌ای از ذرات با دانه‌های منفصل یا دارای پیوند سست است که بر اثر هوازدگی سنگ‌ها و به طور برجا تشکیل شده‌است. لیکن در مهندسی و کارهای ساختمانی قابلیت حفاری مصالح زمین‌شناسی به عنوان شاخصی در طبقه بندی آنها به دو گروه سنگ و خاک مورد استفاده قرار می‌گیرد.
طرز تهیه سنگ‌ها و انواع آن
قطعات بزرگ سنگی که از معدن به دست می‌آورند به نام "سنگ قله" معروف است. سنگ قله نباید در زیر تیغه برش خرد شود و حتی‌المقدور بزرگ و قابل حمل باشد. سنگ قله را به وسیله دیلم، دست انفجار و یا برش از معدن جدا می‌کنند و بسته به نوع جنس و کاربرد آن در کارگاه به وسیله عملیات مکانیکی آماده کار می‌سازند.
سنگ‌های با کاربرد خشن و باربر را به‌وسیله تیشه و چکش آماده می‌نمایند و سنگ‌های تزئینی را ابتدا برش داده و در حین برش شستشو می‌دهند تا سنگ را شسته و خاک آن را بگیرند آنگاه بسته به اهمیت و مرغوبیت، آن را ساب و جلا می‌دهند .
سنگ به مجموعه ای از یک یا چند کانی است که هر یک دارای خواص مخصوص به خود را دارد با اینکه بسیاری از سنگ‌ها بیش از یک کانی تشکیل شده اند با این وجود، بعضی از کانی‌ها به تنهایی به مقدار نسبتاً زیاد یافت می‌شوند که در چنین مواردی می‌توان به آن کانی یا سنگ گفت، مثل کانی کلسیت که سازنده اصلی آن واحدهای سنگی عظیمی به نام سنگ آهک است.
از نظر علمی سنگی به نام مرمریت وجود ندارد ولی طبق اصطلاح معمول کشور ما مرمریت معادل marble بوده و حتی سنگ‌های خارج از تعریف marble را نیز شامل می‌شود. از نظر تئوریک سنگی است آهکی و دگرگون با وزن مخصوص بیشتر از سنگ آهک و مرکب از بلور کلسیت، marble دولومیت یا هر دوی آنها که دارای بافت پیوندی یکپارچه یا موزائیکی می‌باشد و جزء سنگ‌های نرم بر می‌باشد. اعم از دگرگون و یا غیردگرگون می‌باشد که مناسب برای صیقل دادن بوده و جلای خوبی دارد و بطور کلی شامل کلیه سنگ‌های آهکی ساختمانی غیر از مرمر و تراورتن می‌باشد و به همین علّت انواع رگه‌ها و فسیل در بعضی از آنها قابل مشاهده است.
