در رقابتهاي جهاني موجود، خواست مشتري بر كيفيت بالا و خدمت رساني سريع، موجب افزايش فشارهايي شده است كه قبلاً وجود نداشته است، در نتيجه شركتها بيش از اين نمي توانند به تنهايي از عهده ي تمامي امور توليدي و پشتيباني برآيند. در بازار رقابتي موجود، بنگاه هاي اقتصادي و توليدي علاوه بر پرداختن به سازمان و منابع داخلي، خود را به مديريت و نظارت بر منابع و اركان مرتبط خارج از سازمان نيازمند يافته اند. علت اين امر در واقع دستيابي به مزيت يا مزاياي رقابتي با هدف كسب سهم بيشتري از بازار است. بر اين اساس، فعاليت هايي نظير برنامه ريزي عرضه و تقاضا، تهيه مواد، توليد و برنامه ريزي محصول، نگهداري كالا، كنترل موجودي، توزيع، تحويل و خدمت به مشتري كه قبلاً همگي در سطح شركت انجام مي شده اند، اينك به سطح زنجيره تامين انتقال پيدا كرده است. مسئله كليدي در يك زنجيره تامين، مديريت و كنترل هماهنگ تمامي اين فعاليت هاست. مديريت زنجيره تامين پديده اي است كه اين كار را به طريقي انجام مي دهد كه مشتريان بتوانند خدمت قابل اطمينان و سريع را با محصولات با كيفيت در حداقل هزينه دريافت كنند. در حالت كلي زنجيره تامين از دو يا چند سازمان تشكيل مي شود كه رسماً از يكديگر جدا هستند و به وسيله ي جريان هاي مواد، اطلاعات و جريا نهاي مالي به يكديگر مربوط مي شوند. اين سازمان ها مي توانند بنگاه هايي باشند كه مواد اوليه، قطعات و محصول نهايي توليد مي كنند و يا خدماتي چون توزيع ( به صورت عمده فروشی و خرده فروشی ) انبارش ارائه مي دهند و يا حتي خود مصرف كننده نهايي را نيز مي توان به عنوان يكي از اين سازمان ها در نظر گرفت .