فعالان اقتصادی صنعت سنگ ایران در حال حاصر با مشکلات عدیده ای دست به گریبانند هرچند که ریشه‌های عوامل موثر در شرایط موجود را باید در اقتصاد کلان کشور جست و جو کرد اما نمی‌توان به چگونگی عملکرد درون صنفی فعالان صنعت سنگ و مشکلات ناشی از آن بی توجه بود . یکی از مشکلات اساسی که واحدهای فرآوری با آن روبرو هستند تهیه ماده خام معدنی است . در دهه‌های گذشته که تعداد کارخنجات فرآوری کمتر بود و واحدهای محدودی جهت تهیه سنگ اسلب وجود داشتند که تهیه ماده معدنی مرغوب به آسانی ممکن بود اما کم کم با افزایش تعداد کارخانجات مجهز به اره و خط اسلب نیاز به مواد خام مرغوب نیز افزایش یافت و ازآنجایی که امکان تولید سنگ خام در معادن به همان میزان افزایش نیافته بود . از این رو فرآوری سنگ مرغوب در واحدهای فرآوری روز به روز تنزل و روند کاهشی یافت . به نحوی که موجب شد صادرات سنگ فرآوری شده با کیفیت مورد پذیرش بازرهای جهانی دچار مشکل شود و سیر نزولی پیدا کند . اما در این میان تعدادی از صاحبان واحدهای فرآوری با تهیه سنگ خام مرغوب از معادن اقدام به فرآوری و صادرات آن کردند . تجربه شخصی بنده در تهیه سنگ خام مرغوب از معادن و فرآوری و صادرات آن نشان داد که گسترش این کار می‌تواند موجب اشتغال زایی و سودآوری‌های ارزی برای کشور باشد . اما متاسفانه صاحبان معادن حداکثر موارد سنگ‌های خام مرغوب را با قرارداد‌های طولانی مدت در اختیار صادرکنندگان سنگ خام و یا خریداران چینی قرار می‌دهند و چه بسا که ادامه این روند موجب شد که درآینده ای نزدیک علی رغم وجود صنایع غنی و تنوع سنگ در کشور اثری از سنگ‌های فرآوری شده ایرانی در بازارهای جهانی وجود نداشته باشد . در واقع رفع این مشکل نیازمند تدوین برنامه ای درازمدت و راهبردی است تا معدن کاران و صاحبان واحدهای فرآوری هیچ کدام تضرر نشوند . تجربه نشان داده که برنامه‌های کوتاه مدت و اقدامات غیرکارشناسی نه تنها باعث رفع مشکلات موجود نشده بلکه در تقابل با برنامه ریزی‌های صحیح بلند مدت نیز قرار داشته است . امید است که بعد از ملاقات‌های حضوری و درخواست‌های متعدد فعالان صنعت سنگ با مسئولان محترم و ذی صلاح ، آنها تدوین برنامه ای جامع در جهت حمایت از تولیدکنندگان و صادرکنندگان صنعت سنگ را در دستور کار قرار دهند.